Girl beyond the mirror

Νατη πάλι… Πάλι τη βλέπω να φεύγει. Πάλι την έστησα στο ραντεβού μας. Κάθε φορά που ταξιδεύω στην άβυσσο της ψυχής μου… τη βλέπω. Η φιγούρα της αχνοφαίνεται… γοητευτική, δυναμική, έτοιμη να πατάξει κάθε δαίμονα. Την πλησιάζω, τώρα μπορώ να διακρίνω κάθε γραμμή της.«Πω πω είναι πανέμορφη» …σκέφτομαι. Σε σημείο που μου προκαλεί δέος. Τόσο γαλήνια αλλά και τόσο δυνατή… καμία σχέση με μένα. Απέχουμε μόλις λίγους πόντους. Απλώνω το χέρι μου και λίγο πριν προλάβω να την αγγίξω, ορθώνεται ανάμεσα μας μια γυάλινη επιφάνεια. Τώρα πια τη βλέπω μέσα απ’ το τζάμι. Χτυπάω το γυαλί αλλά τίποτα… «Αυτή είναι όλη σου η δύναμη;» διαβάζω στα χείλη της… Βουρκώνω… Τη νιώθω να μ’ εγκαταλείπει. Το βλέμμα μου στρέφεται χάμω. Πριν προλάβω να ξανακοιτάξω προς το μέρος της, η γυάλινη επιφάνεια γίνεται καθρέφτης… Εκείνη χάνεται. Τώρα πια μπορώ να διακρίνω μόνο μια κοπέλα σκεπασμένη από δάκρυα...