Ιστορίες καθημερινής τρέλας

Φέτος είπα θα σοβαρευτώ,δε με θέλει όμως...(οκ οκ μην ουρλιάζεις Exiliaki μου ξέρω από μένα εξαρτάται:P)αλλά οκ δε με βοηθά καθόλου η όλη γκαντεμίτιδα μου και η μαλακία που δέρνει τους καθηγητές...Τέσπα ας μπω στο ψητό κι ας μη μακρυγορώ...Εκίνησα λοιπόν το κακόμοιρο μαύρο προβατάκι την Παρασκευή που πέρασε να παω στο μπουρδέλο τη σχολή να γραφτώ στην αλυσίδα εφόσον πέρασα ηρωικά σχέδιο 1:D Πόσο να κρατήσει όμως αυτή η χαρα...?Στον όροφο υπήρχε ανεξήγητα τοιχοκολλημένη ανακοίνωση που έγραφε "εγγραφές 9:30-12:00" πόσο λάθος μπορεί να πάει το ρολόι μου...?Φτάνω ηρωικά στην πόρτα...η πόρτα ειναι κλειστή...1η φρίκη...προσπαθώ μα το παίξω οπτιμίστρια και σκέφτομαι ότι απλά έχει κλείσει την πόρτα...πλησιάζω κατεβάζω το χερούλι προς τα κάτω...2η φρίκη..."Hellooooow η πόρτα δεν ανοίγει"...συνεχίζω να το παίζω οπτιμίστρια και τραβάω το χερούλι 2-3 φορές...η ώρα περνά και η υπομονή μου εξαντλείται...βρίσκομαι να ουρλιάζω στον όροφο και να κατεβάζω χριστοπαναγίες(φρόντισα έτσι ώστε κι η παραμικρή πιθανότητα να υπάρχουν τα θεία να κλείσω μια καλή θέση στην κόλαση:Pppp).Έχοντας ακόμα μερικά υπολείμματα υπομονής αποφάσισα να κάνω το μοιραίο σφάλμα...να απευθυνθώ στη γραμματεία.
(Inner Ayumi:"Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου???")
-Κακομοίρογλου:"ΕΕΕΕεε ο κύριος ******(κοινώς ξύστης)???
-Γραμματεία:"Ε κάπου εδώ είναι"("Εε κάπου βόσκει πάλι,τσαμπα περιμένεις")
Στο τέλος αυτής της κωμικοτραγικής κατάστασης,βρέθηκε μια άλλη κακομοίρα που τον περίμενε η οποία είχε τον αριθμό του κύριου ξυστρούλη...και ναι απάντησε στο τηλέφωνο...αλλά πόσο να κρατήσει αυτή η όαση "Ελάτε τη Δευτέρα"...τάδε έφη Ξύστης.
Δευτέρα 15/10
Έχοντας κοιμηθεί λίγες ώρες...ξαφνικά ο ήχος του κινητού διαπερνά τα αυτιά μου.Όσο ανάλαφρη κι αν είναι η μελωδία του reggae mp3 που προσπαθεί να με βγάλει από τα σεντόνια...ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ 9 Η ΩΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ!!!
Τσακίζομαι ντύνομαι ψάχνοντας ένα ένα τα σκόρπια ρούχα μου στο αχούρι και αφού έχω αποκτήσει μία σχετικά ανθρώπινη εμφάνιση,μένουν μόνο οι φακοί επαφής..."μόνο"...μεγάλες κουβέντες,οι φακοί που βάζω-βγάζω κάθε μέρα σήμερα επαναστάτησαν,μέχρι να μπεί ο ένας καταραμένος φακός,είχα καταντησει να δακρύζω σαν τη χηρεύσασα:P
Τέσπα παίρνω τηλ. την άλλη κακομοίρα συναδελφισα και my dearest friend Exilio και κανονίζουμε να βρεθούμε στο χάος(ναι τη σχολή εννοώ,περιττή η διευκρίνιση).
Φτάνω ωραία ωραία στο γραφείο του Ξύστη...Αυτή τη φορά μαθημένη πλέον βλέποντας κλειστή την πόρτα,φορτσάρω κι αρχίζει να κοπανάω την πόρτα..."Κι εκείνος δεν απάντησε".Περνάω στα συνεπάγεται...πάω στη γραμματεία "Αυτή τη στιγμή ο Κος Ξύστης είναι σε συμβούλιο"=> Για να συντομεύω,η Comaliesed πήρε τον πούλο και αύριο το πρωί πρέπει να στήσω πάλι καραούλι στη σχολή...